Gece Vardiyası

Fakir Baykurt, öykülerinde köy yasaminin sertligi, yoksulluk, cahillik, taassup, batil inanç, sömürü gibi sorunlari ele alarak köylünün maddi ve manevi dünyasini toplumsalci ve gerçekçi bir bakistan isliyor. Gözlemlerden, canli tanikliklardan yola çikan yazar, günlük konusma dilini öyküye tasiyarak zaman zaman mizahi bir dil kullaniyor; bürokrasinin çarklari arasinda sikisan ama içinde de bir umudu barindiran “siradan insani”, yasadigi yerin atmosferiyle birlikte çarpici bir biçimde betimliyor.Ilk basimi 1982’de yapilan Gece Vardiyasi’ni yeniden okurla bulusturuyoruz:Alti yaralinin en agiriydi Bektas. Köylüsü Muharrem, bir anda gitmisti. On dört yildir yan yana çalisiyorlardi. Ama aralari yoktu. Politik görüsleri uyusmadigi için sik sik tartisiyorlardi. Tartismalari kavgaya dönüyordu. Söyle böyle derken Almanya’da on yedi yillari geçip gitmisti. Bir süre içinde Muharrem’in Allaha inanci artmisti.?Namaza abdese daha çok dikkat eder olmustu. Karilarini, çocuklarini getirmeden önce Bekâr Isçiler Heimi’nde bir odada ancak dört ay kalabildiler birlikte. Ayrildilar. Muharrem Bektas’a, “Koyu solcusun!..” diyordu. Bektas da ona, “Yillardir ocaklarda çalistigin için kafan kömürlenmis, islemiyor!..” diye karsilik veriyordu. Iliskileri gün geçtikçe serteliyordu.Baygindi simdi. Bilincinin derinlerinde bir yerlere takilip kalmisti. O anda ayilsa, kafasinda kazanin olus biçimini bulurdu mutlaka. Bin metre kalinliktaki yerkabugunun olanca agirligi “Hissstaaaak!..” diye çöküvermisti açmanin ucunda. Yasadigi sürece acili bir resim gibi kalacakti o sahne kafasinda. Gaz tenekesi büyüklügünde bir kaya, Albert Hartwick’in basinin yarisini alip geçmisti. Kaya parçasi, beynin kalan yarisini da yogurt dolu bir tasi oyar gibi oymustu. Eger yasarsa Bektas, bu görünümü animsayip cinnetler geçirecekti. Köylüsü Muharrem’in sadece sag kolu kalmisti disarda. Dindar gövdesini kayalar saniyede yamyassi etmisti.                                                                                               (Mezar)