Güneşin İmparatoru Fatih

Mehmed, gökyüzüne bakti. Her yer isikla yikandigi halde, semada ne kadar yildiz varsa, hepsi, basinin üzerine toplanmisti. Yildizlar iki yana çekilip ona yol açiyordu. Ay, Mehmed'i görünce, gümüsten kesilmis bir hilale döndü. Mehmed'in sag kolu göge uzandi. Birden, yildiz toplayan o sag elinde kilicini gördü Mehmed. Ne zaman çekmisti, hatirlayamadi. Artik ayin tam önündeydiler... Hilali sol elinde buldu. Yay bu, diye bir çiglik yükseldi içinden. Gümüs hilal, elinde, güçlü ve gergin bir yaya dönüsmüstü. Attigi nara, evrende yankilandi. Kos Sahbazim! Günesi yakala! Müjdeler olsun, karanligin saltanati bitti, diye bagristi binlerce ses. Duvarin üzerinden uzandi, uzandi, uzandi Mehmed...Elleri birbirine degecek kadar yakindi artik. Günesi tutmak üzereydi.