Gürbüz ve Yavuz Evlatlar

Günümüzde eglence endüstrisinin dev bir kolu olarak öne çikan spor, 20. yüzyil ortalarina kadar, agirlikli olarak baska bir isleve sahipti. Biyo-politika isleviyle bu; modern devletin nüfusu ve hayati yönetme projesinin bir boyutuydu. Bu kitap, Türkiye’de ’Erken Cumhuriyet’ döneminde bu politikanin nasil isledigini inceliyor. Yeni Türkiye devletinin beden terbiyesi ve spora yükledigi islevleri ortaya koyuyor: Sosyal devletin gelismesinin bir boyutu... Nüfus ve saglik politikalarinin bir parçasi... Öjenik hedefler (irk hifzissihhasi)... Bir sosyal disiplin yöntemi... Toplumun militaristlestirilmesinin bir araci... Böylesi misyonlarin yüklemesiyle neredeyse bir “vatandaslik görevi“ gibi telkin edilen beden terbiyesi ve spor faaliyetlerinin örgütlenmesine, ’Erken Cumhuriyet’ döneminde ne denli nönem verildigini kitapta görüyoruz. Kurumlasmada, bir yandan Sovyet, diger yandan -daha büyük agirlikla- fasist gençlik örgütlenmelerinde alinan ilhamlara da dikkat çekiliyor. Dönemin spor politikasinin önemli bir özelligi de, rekabete dayali sporlarin, özellikle futbolun horlanmasi! Ne var ki bu fiziki kültür politikasinin basarisizliklarindan, maddi ve örgütsel altyapinin yetersizligi yaninda, sporun oyun ve rekabetçi yanini temsil eden unsurlarin “hevessizliginin“ de payi var. Yigit Akin bu mükemmel incelemesinde, Türkiye’deki fiziki kültür politikalarinda Ittihat-Terakki dönemi ile Cumhuriyet arasindaki sürekliligin gözardi edilmemesi geregini hatirlatirken, spor tarihçiliginin yerlesik yaklasimlarini ve dönemleme kaliplarini da sorguluyor. (Arka Kapak)