Güzelgâh

Her insan en az bir kissanin içinden geçer. Kissalarin serin gölgesinde büyür insan düsleri. Kissalarin basucunda uyur gerçegin acisi. Kissalarin çaglayanindan dökülür insanligin gözyaslari. Kisisel menkibesinin yatagini dolduran nehirdir insanin nefesleri. Güzel'e akiyor insan. Bulansa da Güzel'e variyor, Güzel'e dogru duruluyor.  Yillarca suskun kalmis bir yazarin ?kissalara b/akisinin duru kayitlarini tutuyor Güzelgâh. Yolu güzel eyleyenin yoldan yürüyenlerin güzelligi oldugunu fisildiyor satir aralarinda. Sessizligin göge uzanan acemi tomurcuklarina üflüyor hece hece. Esma-i hüsna'yi esyanin yüzünde, hayatin kipirtilarinda okuyor. Insanin, sonsuz güzelligin cümlesi içinde nezaketle kullanilan bir kelime oldugunu duyumsuyor. "Damdan düsmüs"lügün yaralarini kanata kanata aciyi bal eyliyor. Yazi olsun diye yazilanlardan degil, yasamanin ince gözeneklerinden sizan bir bilgelik bekliyor sizi...