Hayal

Benim gögsüm, uzun yolculuklarin mola yerlerine benzer. Ihtiyaç gidermek ya da dinlenmek içindir; yerlesmek için degil. Insanlar, içine düstükleri en zor durumlarda dertlerini anlatmak için benim gibilere basvurur fakat oksansin istediklerinde baslarini benim gibilerin gögsüne koymaktan kaçinirlar. Herkes bana kendini anlatir ama kimse bana beni sormaz. Herkesin hayati degerlidir; benim hayatimsa üç kurus. Onun için susmayi yegledim, sustum ve susacagim. Ben ancak sustugum sürece sevilebilme ihtimalim oldugunu erken ögrendim. Ancak sustugum sürece güçlü görünmeye devam edebilecegimi de. En ezici durum, birinin sana acimasidir. Konusursan acirlar ve ezilirsin. Kendime kendim bile acimamisken, bana kimsenin acimasina ve bu duyguyla beni ezmesine izin vermedim. Vermem. Adim Hayal. Degistirilmemis, ortama uydurulmamis, egilip bükülmemistir. Annemin kucagina verildigim an agzindan çiktigi hâliyle ve tam otuz yedi yildir bu sözcük yazar kafa kâgidimda. Hayal Basar. Hayal tamam da... Benimki gibi bir hayati olan kaç kisi basarabilmistir ki?