Hoşçakal Anne

Biletler lütfen”
Duygu çantasını açtı, cüzdanından biletini çıkarıp uzattı.
Otobüs hareket edeli on beş dakika olmuş neredeyse Ankara’yı çıkmıştı. Gidiyordu .
bir daha asla dönmeyecekti. Otellerin bir kaçı yaşından dolayı onu almamış, almaya karar verenler ise kendisinin hoşuna gitmemişti. Nasıl olsa parası çoktu.



Birkaç gün teyzesinde kalacak döndüğünde de bir çare bulaçaktı. Annesi ve babası Duygu’nun uyandığında çoktan gitmişlerdi. Onlar okul kapısı önünde kızlarını beklerken , Duygu önce kileri eski haline getirmiş, bütün günlükleri çantasına koymuş, odasından bir kaç giysi ve bir iki ayakkabı daha alarak evden ayrılmıştı. Yıllarca kendisine anne ve babalık yapan bu kişileri de kısa bir not yazıp aceleyle evi terk etmişti.