İbn Sina Ontolojisinde Zorunlu Varlık

Ibn Sînâ felsefesinde metafizik “tümel“ bir ilim. Öteki felsefî ilimler belirli varlik alanlarini çesitli yönleriyle incelerken metafizik varligi varlik olmasi bakimindan “konu“ ediniyor ve bu açidan bakildiginda karsimiza bir ontoloji olarak çikiyor. Bir-çok, tümel-tikel, zorunlu-mümkin... gibi genel kavramlar ise ontolojinin perspektifini olusturuyor. Varlik konusunun zorunlu-mümkin kavramlari açisindan arastirilmasi, hem varlik hem de zorunlu kavramlarinin insan aklinda “önsel“ olusundan hareket ediyor ve bir zorunlu varlik (Vacibü’l-vücud) analizinde karar kiliyor. Filozofun Ilk ve Ilke Varlik (el-Evvel, el-Mebde’ü’l-Evvel, es-Sebebü’l-Evvel) dedigi “Kendisiyle Zorunlu“ olan Varlik böylece ontolojik arastirmanin merkezine yerlesmis oluyor. Bu çalisma Ibn Sînâ ontolojisinin bu anahtar terimini Tanri ve O’nun alemle iliskisi baglaminda ele almakta. Filozofun felsefesini yeniden kesfetme imkani vermesi ve “zorunluluk“ kavrami etrafindaki geleneksel tartismalari daha belirgin kilmasi ise yazarinin baslica beklentisi. (Tanitim Bülteninden)