İçimdeki İstanbul Fotoğrafları

1950'lerin Istanbulunda "Mario Levi" adiyla dogmak, çocuk olmak, büyümek, erkek olmak, yazar olmak üzerine sorular... Sehir degisir dönüsürken, Mario Levi de nasil degismis dönüsmüstür, onun üzerine sorular... "Herkes kendi dilinde ölüyordu. Dilini firtinalardan korumak için, yeterince duyurulamayan o yanginlari, depremleri, aynalarin acimasizligini tasima umuduyla en korunakli yerlerinde hayatta tutmaya çalisanlarin sözleri... Bu sözlerin çagrisini hep duymak istemistin. Dil... Insa etmek istedigin dil, hangi dildi? Evlerin, odalarin, sende Türkçeninkinin yani sira, baska dil dünyalarinin, Fransizcanin ve Yahudi Ispanyolcasinin renkleri, sesleri ve duygulariyla da kalmisti. Tabii ayni zamanda kaygilari, korkulari ve içe kapanmalariyla da... Çocukluk günlerinde bu yasadiklarinin, sehrinin tarihinin, sendeki tarihinin kaçamayacagin gerçekleri arasinda yer aldiginin farkinda degildin. Sehir seni kendisine, bu çagrisiyla da bagliyordu. Biliyordun, çok iyi biliyordun asil farkliligin, seni yaziya çagiranin o aynalardan geldigini."Ince Kapak: