İhtiyar Gençlik

Mehmet Seyda’nin May Edebiyat Ödülü’nü kazandigi Ihtiyar Gençlik romani üzerine pek çok yazilar yazilmistir. Gazeteci ve Elestirmen, Dogan Hizlan da bunlardan biridir, yazarin “derin gözlem gücünü” özelikle belirtmistir.Ihtiyar Gençlik, ergenlik çagindaki bir karakter üzerinden anlatilmistir. Mehmet Seyda üslubunun akiciligi sayesinde, âdeta okuyucusunu alir götürür ve Anadolu insaninin sicacik yüregine misafir eder. Aslinda misafir oldugumuz atmosferin hem kendi evimiz hem de bizim aile yasantimiz oldugunu fark ederiz hemen. Fakat yazar daha önce farkinda olmadigimiz ayrintilari ustalikla gösterir bize. Siradan yasantilar, ihtirasa dönüsen hayaller… Ve bir o kadar merakla çevrilen sayfalar. Velhasil Mehmet Seyda, karakterleri üzerinden tüm insanligi anlatabilen bir yazar.“Firladi kapidan. Olanca pisirikligi, beceriksizligi üzerindeydi. Bir süre kosmayacakti; bunu unutmus, kosar adim gidiyordu. Yavasladi. Parkin içinden geçmeyip, arkasindan, o tozlu yoldan, patikadan geçmesi gerekirdi. Oysa parka dalmisti. Geri döndü, patikaya dogru yürüdü. Yan gözle eczaneye bakiyordu. Baba gördüyse hapi yuttugunun resmidir, ama pencerelerde kimseyi göremedi. Önemli bir görev yüklemisti babasi ona. Insan sevinçten ölür. Hadi bakalim anne yapsa ya bunu, Mustafa yapsa ya! Ellerine yüzlerine bulastirmazsa, adam degil. Çitin basina yaklasti. (Kim görecek yahu?) Sagi solu kolaçan edip, toplari çikardi, ikisini de sol koltugunun altina sikistirdi. Yallah, Allah’ini seven onu tutmasin!’’