İki Genç Kızın Romanı

Yokus asagi inerlerken kolunu Handanin omuzuna atiyor Behiye. Aslinda Handan birazcik daha uzun. Kolunu yine de ativeriyor. Kendine sasirarak; ama dogallikla. Burnunu Handanin ensesine yaklastirip kokluyor çaktirmadan. Handan Kokusu. Dünyanin en güzel kokusu. Dünyanin en Handan kokusu. Kokuyu içine çekmesiyle birlikte, içi sizliyor Behiye'nin. Biliyor ki, hayvanlar gibi biliyor ki, artik Handan Kokusu duymadan olamaz Behiye. Kemiklerine kadar hissediyor ki, geri dönüssüz bir yola girdiler. Handan ile Behiye oldular. Mahsere kadar.Mahser? Ne demekse.