İkili Yalnızlık

Iyi kadindi yengem. Yüregi yumusakti, anaçti. Asma yapragindan bugulama, zerdali çekirdeginden ekmek yapardi. Öyle de becerikli. Ama bizden gizli doyururdu çocuklarini. Ocagi tek kibritle yakamadi diye olmadik dayaklar atan kocanin yegenlerini ne diye doyursundu hem. Üstelik, zemherinin buzu, öksüzün yüzü. Tanri bile sevmezken onlari, koruyup kollamazken.Daha önce Gri Gül adli öykü kitabini yayinladigimiz Lütfiye Aydin, ilk kez 1985 yilinda yayinladigi Ikili Yalnizlik adli bu ilk kitabinda, titiz, kalici, usta bir öykücünün müjdesini veriyordu. Ikili Yalnizlik, çetin yasam kosullarinda ayakta kalmaya çalisan kadinlari, issiz, yoksullugun pençesinde kivranan erkekleri, siyasal gerilimin ortasinda yönünü yitirmis gençleri anlatirken, toplumumuzun çalkantili geçmisine de yakindan, içeriden, duyarlilikla bakiyor.