İkna Odası

Yildiz Ramazanoglu’ndan Türkiye’nin gelgit hallerine dair çok rafine bir roman, Ikna Odasi. Ramazanoglu, siyasilesmis sosyal bir meseleyi kentte yasayan üç kadin üzerinden tüm organikligiyle anlatiyor. Toplumsalla ‘en bireysel’ arasindaki geçisleri ritmik, tonal ve dinamik bir sekilde yaparak hem ajite edilmeye müsait olan konunun üstünü ‘örtmekten’ kaçiniyor hem de romanini güçlü kiliyor. Yerlesik kabullerin genç birey üzerindeki baskisi; erkekle kadinin ailedeki geleneksel rol paylasimlari; sehir silüetinin incitici ve nobran degisimi, plaza yasaminin klise estetigi ve etigi, sürekli ayiran, tanimlayan, itham eden sistemin yine kadinlar tarafindan örülen iktidari Nermin, Seher ve Nuray’in hayatlarinin gerçekleri. Ikna Odasi,travmatik ve hirpalayici bir durumla farkli yollarla basa çikmayi basaran üç kadinin hikâyesi. "Postaci sonuçlari bildiren belgeyi getirdiginde güzel kiz annesiyle ve bir iki komsulariyla birlikte hamur açmaktaymis, elleri unluymus yani. Ellerini yikamaya sabredemediginden, zarfi öylece açmis, bir de ne görsün: Istanbul Üniversitesi Tip Fakültesi. Sonucu görünce sevinçten ellerini yüzüne sürmüs, her yeri un olmus. Gözleri bile görünmez olmus. Çok komik olmus... …Ama oturduklari mahalleye nereden çiktigi hiç belli olmayan bir canavar gelmis, kizi yemis."Bir seferinde masali baska türlü baglamak istemis, küçük kizin doktor oldugunu, hastalarin onu ne kadar çok sevdigini anlatacak olmustu."Hayir," demisti Osman. "O hiç doktor olmadi. Çünkü canavar onu yedi. Ama karnindan birçok çocuklar çikti. Beyaz önlügünü giyip gece onlarin üzerini örttü, ateslerine bakti." "Bir parçasini yedi ama. Her yerini yiyemez ki. Hiçbir canavar kocaman insanin tamamini yiyemezmis, agzina sigmazmis. Kalan yerinden insan, kertenkele gibi tamamlarmis kendini." Masallarla ne yapacagini sasirirdi Nermin.