İslam Düşüncesinin Siyasal Ufku

Modernizmin yasadigi deger ve anlam krizini çözme çabasi içinde, 20. yüzyilin son yarisin, postmodern düsüncenin de “tesvikiyle“ dini kaynakli siyasal kavrayislara zemin hazirladi. Siyasal Islamci düsünürler, Islam’in tabiati icabi siyasal bir karaktere sahip oldugunu ve din ile devlet arasinda zorunlu bir iliskiyi talep ettigini ileri sürdüler. Siyasal Islamcilik ve çagdas Islam teolojileri, esasen Ortaçag Islam dünyasinin fikriyatina referans veriyorlar. Gerçekten de sözkonusu düsünce ve tezlerin derinlikli bir degerlendirmesi, Ortaçag Islam düsüncesinin analizini gerektiriyor. Zerrin Kurtoglu’nun berrak bir dille yazilmis eseri, Ortaçag islam dünyasindaki din-felsefe iliskilerini siyaset sorunu açisindan ele alarak bu ihtiyaca cevap veriyor. Islam düsüncesinin bu parlak döneminde (Farabi, Gazali ve Ibn Rüsd’de) din ile felsefe arasindaki “kronik“ gerilimi ve bu gerilimin siyasal alandaki tezahürünü inceleyen Kurtoglu, siyaseti yönetime (yönetim oyununa) indirgeyen bir gelenege dikkat çekiyor. Siyasetin özerk alaninin iptali pahasina, ahlak ile siyasalin özdeslestirilmesi pahasina yürüyen bir gelenek... Islam felsefesinin bu gelenegi siyaseti tamamen bogar, imkansizlastirir mi? Yoksa bu felsefenin siyasete - belki tabiyat derecesinde - bagliligi, -akla degil ama! - kanilara, retorige verdigi önem, siyasal alanin özgüllügüne bir firsat açar mi? Her halükarda, Islam-siyaset iliskisine, akla ve iktidara iliskin sorunlarin Vahiy’de degil, Islam felsefesinde aranmasi gerekiyor.
(Arka Kapak)