İşyerlerine Akşam Vakti Çöken Hüzün

Mert Balaban, kadife dokunuslarla yirtiyor yalnizligimizi ve hayatlarimiza kara mizahla dokunuyor. Mutsuzluktan dibe vuranlari anlatirken kahkaha attirmiyor, gülümsetiyor hüzünle. Oyunbazlikla dokunuyor hayatin köselerine çarpanlara. Öyküleriyle, tuhaf bir biçimde sariyor okuyani."Disarida tüm bunlar olurken, her sey biraz daha yaslanirken gitgide, çürürken sanki, les kokarken etraf, kediler köpekler yavrularini dogururken inleyerek, insanlar dört duvar arasinda sevisip gelecegin katillerinin, o katilleri yargilayacak insanlarin, hastalarin, ayni hastalarin doktorlarinin belki ayni yatakta tohumlarini atarken, yavrular, bebekler orada burada çer çöp de olsa yiyip büyüyecekken, Memet de az önce sanki kendi sikintisindan sikilip oturmusken yerine, biz hâlâ üç küçük çocuguz."(Tanitim Bülteninden)