Kalbin Dönüşümü

Llewellyn Vaughan-Lee, Kalbin Dönüsümü adli eserinde, sûfînin hassas yolculugunu talibin kafasini karistirmayan bir sadelikle ve bugünün bagnazliginin tam karsiti bir yolla, entelektüel birikimini bu ilmî derinlikle birlestirerek sadece anlayisa hizmet etmektedir. Daha da önemlisi tasavvufun, sûfînin kendi hayati oldugunu bilerek, Ibn Arabî’den Mevlânâ’ya, Bâyezîd-i Bestâmî’den Zünnûn-i Misrî’ye, Râbiâ’ya ve diger pek çok sûfînin hayatlarindan önemli hadiselere anlatiminda yer vermektedir. Bununla, tasavvufun eskilerin anlattigi, modasi geçmis hikâyeler olmadigini; insanin hakîkatinin bu tarihsel kisiliklerde nasil tezâhür ettigini göstermektedir. Zira tasavvuf, sûfînin hâlidir ve bu hâl hayatlarindaki öykülerde yansimaktadir.Tasavvuf, Dogu’nun mali degildir; hiçbir zaman da olmamistir. O her zaman sadece insana aittir. Zâhirde barisi ve bâtinda barisikligi gaye edinen, kendine oldugu gibi kendi olmadigini düsündügüne de ayni ölçüde saygi duyan bir yasam biçimidir tasavvuf. Zira tasavvufun gayesi, ötekilestirmenin olmadigi, herkesin ve her seyin Hak oldugu bir noktaya ulasmaktir. Bu anlayisla, anlatimina modern psikolojiyi, Freud’u, Jung’u, Meister Eckhart’i, Corbin’i ve digerlerini de katan Vaughan-Lee, tasavvufun bütünü cem eden mahiyetini okuyucunun gözleri önüne sermektedir.