Kapatılmanın Patolojisi Osmanlı'dan Günümüze Hapishanenin Tarihi

Türkiye 2000 yilindan bu yana, F Tipi Hapishanelerin insasiyla beraber, hapishaneler konusunda oldukça ciddi bir yeniden insa sürecinin içerisindedir. Açilan, kapatilan ve yeniden düzenlenen hapishaneler ile birlikte mimari olarak yapisal bir dönüsüm gerçeklestirilmekte, kogus esasina göre insa edilmis hapishaneler tasfiye edilirken “oda sistemi” hakim mimari tarz haline gelmektedir. Ayni süreçte, bu yeniden insa sürecini anlamlandirmaya yardimci olacak iki önemli gelisme daha yasanmaktadir. Bunlardan ilki artan kriminalizasyon süreci ikincisi ise mahpus sayisinda görülen artistir. Böylesi bir süreçte geçmisten bugüne bütünlüklü bir bakisi ortaya koymak ve hapishanelerin patolojik yapisina vurgu yaparak Türkiye hapishanelerini tartismaya açmak benim gibi uzun süre zorunlu katilimci gözlem yapmis birisi için kaçinilmamasi gereken bir zorunluluk ve sorumluluktu. Elinizde tuttugunuz kitap üç bölümden olusuyor. Ilk bölümde hapishaneler konusunda kullanilan kavramlar ele aliniyor ve Türkiye hapishanelerinin ve mahpuslarinin genel tablosu çikarilmaya çalisiliyor. Kitabin ikinci bölümünde ise mimari, yasalar, söylem ve pratikteki degisim ve dönüsümler dikkate alinarak Osmanli’dan günümüze hapishaneler tarihinin üç döneme ayrilabilecegi savunuluyor. Üçüncü bölümde ise kitaba adini da veren “pataloji”ye dikkat çekiliyor ve hapishanelerin patolojik kurumlar oldugu iddiasi öne sürülerek “iyilestirme” yaklasiminin elestirisinin gerçeklestiriliyor.Hapishanelerin patolojik yapisinin tartisilmasina ve özellikle de Türkiye hapishanelerinin elestirisine ufak da olsa bir katki dahi sunabilirse, bu kitap basarili olmus demektir.