Karanlık Vardiya

“Gerçegi ne kadar anlatirsak o kadar iyi; ne kadar insan olursak o kadar iyi.”   90’li yillar Türkiyesi’ne yargisiz infazlar, faili meçhuller, kayiplar, cezaevi direnisleri, köy yakmalar, açlik grevleri ve ölüm oruçlari damgasini vurdu. Bu dönemde 12 Mart ve 12 Eylül’ün yol açtigi siddetten hem nitelik hem nicelik olarak çok daha fazlasi uygulandi. Karartilmis kanitlarin koyu gölgesinde  hak ihlallerinin ve magdurlarinin sayisini bilmek ise neredeyse imkânsiz. Milyonlarca insan uygulanan siddete ya sessiz kaldi ya da bu vahseti alkisladi. Çünkü 90’lar, empati ve merhametin unutuldugu, unutturuldugu yillardi…  Bir literatürün olusmasina katkida bulunmak ve bir vicdan çagrisi  yapmak amaciyla bu kitabi kaleme alan Ali Yilmaz, “Azginca sahlanan sovenist toplumsal dalgalarin ve ölümcül bir öteki düsmanliginin kasip kavurdugu bu cografyanin ruhsuzlugu, belki okumaya bile utandigimiz trajedilerin  bilinmesiyle biraz olsun azalir” diyor. 90’li yillari yok saymak mümkün degil, ama  bir daha yasamamak mümkün…