Karpuz Kabuğundan Gemiler Yapmak

Ahmet Uluçay’in sinema yolculugu imkânsizligin içindeki imkânin kesfidir bir bakima. Filmleri, çocuklugun bakir, kural tanimaz, hayalbaz iklimine bir yolculuk vaadidir. Çocuklugunu, korkularini, düslerini, cinlerini kovmadan, onlarla bir arada yasayan Uluçay, esyayla, isikla, gölgeyle, düslerle oynadigi gibi kavramlarla da oynar.Referansini hep kendine veren Uluçay’in filmlerinde hiçbir zaman binilmeyen -umudu, özlemi, uzaklari çagristiran- tren, aslinda Uluçay’in kendine yolculugunun imgesi seklinde okunabilir. Uluçay, Karpuz Kabugundan Gemiler Yapmak’la seyircisini/okuyucusunu, Alaeddin misali lambasini/kamerasini sirlayarak çiktigi büyülü bir yolculuga, yani “bildigim her seyi unutarak sinema yapiyorum” düsturuyla yüklerinden arindirip berraklastirdigi kendi dünyasina davet etmekte.