Kasaba

“O an kasabayi neden terk edemedigimi anladim. Gidemeyisimin sebebi ne o dere ile yol arasindaki tarla, ne Mustafa Amca’ydi. Ne dere kenarinda dostumun suya bakarkenki esrarli hali ne farelerin içinde cirit attigi bu yari kerpiç dede yadigari ev... Gidemeyisime sebep, çok uzun zamandir göremedigim rüyalarimdi. Bu kasabaya gelmeden evvel en son ne vakit bir rüya gördügümü hatirlamiyordum. En son ne zaman bir karabasandan kaçarcasina sirtimdaki terle uyanmistim?”“Sah damarinin üzerindeki yedi santimlik kesik ve bu kesikten canin bedeni terk etmesi. Demek bu kadar kolaydi. Nabiz hayata daha fazla tutunur. Tansiyon firlar, sakaklardaki damar patlamak üzere. Bakislarim bileklerime, bileklerimdeki birer mor çizgiden ibaret damarlara; ellerim istemsiz bir sekilde boynuma gitti. Parmaklarimin altinda, kalbimin her vurusuyla vücudumdaki damarlari dolasan kanin tazyiki...”“Sarayburnu’ndayim. Sur dibinde, tahta bir banka oturmus denizi seyrediyorum. Sehrin bir yakasindan digerine yolcu tasiyan vapurlar. Uzakta kuru yük gemisinin silueti. Ne zaman nasil ve niçin geldim bu sehre? Ben sadece suyu takip ettim. Su akti, denize kavustu. Senin hamurun suyla yogrulmus, demisti falci kadin ve önündeki fasulyelere bakarak suyun açtigi yollari takip etmem gerektigini. Hayat çizgin kisa demisti ayni zamanda, otuzumu göremeyecegimi de. Oysa kirkimi devireli çok oldu. Yeni takvimle. Eski takvime göre hesabimi ben de sastim. Dere kenarindaydim, su akti göle kavustu. Ben aktim pesinden, denize çikti yolum.”