Kayıp Ruhlar Atlası (1. Kitap)

Yüreklerinde tasidiklari umutlarla esarete gittiler. Arkalarinda biraktiklari, yasamak için tek nedenleri oldu. Savasta ve esarette yasadiklari öglesine zordu ki... Kayip kitalarda, yitik ruhlar olarak gezindiler. Zaman denen perdeye, birer gölge olarak düstüler. Uzaga, öylesine uzaga gittiler ki; dönüs yolu, düslerine bile sigmadi.
"Zihni yine esrik duygular, kayip ruhlarla ilgili hatiralarla doluydu. Ayaklarindan, kollarindan güçlükle sürüklenen askerler, açilmis çukurlara özensizce atilip üzerleri kapatiliyordu, Simdi durdugu kuyunun basinda kanini donduran bu hoyratligi, bozkirin insani uyusturan ayazini düsünüyordu. Bir ara kuyuya inip kesik kollar bacaklar üzerinde yürümeye basladi. Birbirine karismis elleri, kollari izledi. Donmus gözleriyle kendine bakan askerin gözlerini kapatmak istedi. Askerin donmus, buz kristaline dönmüs kirpiklerine dokununca içi ürperdi. Rus topçusunun gülleleriyle kopmus uzuvlar donmus, kan damarda buz, topaklarina dönmüstü."
Sarikamis’tan Bolsevik Devrimi’ne, 1915-1918 yillari arasinda geçen olaylar. Türkiye tarihinin en trajik dönemlerinden biri. Bu olaylari odagina alan üçlemenin ilk kitabi Kayip Ruhlar Atlasi.
Hikâye, 1915-16 yillarinda geçiyor. Sarikamis’tan Nargin Adasi ve Sibirya’ya uzanan olaylarda çocuk denecek askerlerin hikâyeleri okuyanin yüregine kursun gibi çökecek. Insan yitirdigi kadar aradigidir.