Kendekol Katliamı

Sögüt agaçlarinin arasindan kizil akan küçük dereyi takip ederek iki-üç yüz metre asagidaki Asagi Kendekol’a indim. Asagi Kendekol’u ikiye ayiran araba yoluna çiktigim zaman gözlerimden kuskulandim. Menfezin tam önündeki çukur kadin ve çocuk mezbahasina dönmüstü. Rüya olmasini isterdim. Ne yazik ki degildi. Milenyumun Kendekol’a sunagi! Gelistirilmis roketler, son yangin bombalari, son kazan çesitleri... Kadinlar, çocuklar, bebekler hatta ana rahminde ceninler ve her sey paramparça... Her sey ama her sey bir yerinden parçalanmisti asagi Kendekol’da. Gözüme ilk ilisen Hediye’nin entarisi oldu. Dikkatle baktim, bassizdi! Kafasi kopmustu. Yasli Bese üzerine düsmüstü. Cansizdi. Peyman az ötelerine uzanmisti. Parçalanmis kafasindan kanlar akiyordu, yüzü kanli ve isliydi. Sisko Fatma’nin kafasi ve kolu omzuna kadar hala menfezin içindeydi.