Kendine ınanmak

Uzun zamandir egitim vermeye, sunumlar ve konusmalar yapmaya alismis birisi olarak, neredeyse zamanimin çogunu alacak bir kitap yazim isine girismek çokça düsündürmüstü beni öncesinde. Yeterince etkili olabilecek miydim? Kendime ve çevreme katki(lar) saglayabilecek miydim? Yazdigima degdi diyebilecek miydim?.. Benzeri daha birçok soru geliyordu içimden... Bunlari düsünürken baska sorular da gelmiyor degildi aklima… Etrafimizda olup bitenleri gerçekten görebiliyor muyuz? Kimler ve neler bizi çok mutlu kiliyor? Daha önemlisi neleri neye göre “fark edebiliyoruz” her seyden önce… Asil davranislarimizin dogal besleyicisi olan kendi duygularimizi ve düsüncelerimizi “fark ettigimiz” zaman, hem daha sahici hem de daha güçlü olma firsatini yakalayabiliyor muyuz?.. Öncelikle kendimizden yola çikarak kendimize inaniyor muyuz? Öyle ki kendine inanma süreci kisinin kendi gelisimini sürekli kilabilecek bir bütünlügü edinmesini saglar. Bu yolculuga, kisinin kendisini oldugu gibi kabul etmesi, kendisini tecrübe etmesi ve neticede kendini ögrenme süreci de denebilir. Kendimize özgü güven duygusunun temelinde “yüzde yüz kendimize inanmak” yatiyor. Kendine inanmak kalp, akil, ruh ve beden ile bir bütün olup, çok daha huzurlu hissettirecek adimlar atmak bir bakima… Bizi biz yapan, bir nevi pusulamiz olan degerlerimizi anlayip, yaptiklarimizda yasatmak... Özgüven duygumuzun da kisiligimizi olusturan en önemli güçlerden birisi olmasini saglamak... Özgüveni yetersiz olan bireyler, çevresindekilere de güvenleri az oldugundan, baskalarinin kendilerine güvenmelerini de önemsemezler... Iste bu yazim süreciyle kendimden ve verdigim egitimlerden yola çikarak kendime inanmayi anlamaya ve anlatmaya çalistim. Umarim sizler de kendine inananlardan olursunuz yani kendinize daha çok inanirsiniz…