Kentte Sinema Sinemada Kent

Modern kent ve sinema ayni zaman diliminde, 19. Yüzyilin sonunda kentsel bir kesif olarak ortaya çikti ve kentsel deneyimleri hizli bir biçimde degistirmeye basladi. Bu durum sadece Paris, Berlin, Viyana gibi "modernligin baskentleri"yle sinirli olmadi. Sinema, Bombay, Iskenderiye, Kahire, Istanbul gibi kentlerin deneyimlerine de yön verdi. Modern çagi önce tanimaya, sonra anlamaya ve en sonunda da onu elestirmeye yönelen pek çok önemli düsünür ve sanatçi sinemaya bu nedenle ilgisiz kalamadi."Sinema geldi ve zindandan olusma bu dünyayi saniyenin onda biri uzunlugundaki zaman parçaciklarinin dinamitiyle paramparça etti; simdi bu dünyanin genis bir alana dagilmis yikintilari arasinda serüvenli yolculuklara çikmaktayiz" diyen Walter Benjamin, sosyolojik ve felsefi çalismalarinda film görüntülerinden yararlanan Siegfried Kracauer, Berlin Alexander Meydani romanini "sinematografik kurgu"ya meyilli bir formla yazan ve Berlinliler'in günlük yasaminda sinemanin ekmek kadar gerekli bir sey oldugunu hemen sezen Alfred Döblin, siir ve senaryolari ile "Bolsevik sinema"ya eslik eden Mayakovski, Paris gecelerinin sarhos edici isiklari ve sinemalari için "özel dergi" çikaran sair Guillaume Apollinaire vs. modernligin hem mekanizmasi hem "kahraman"i olan kent ile sinema arasinda bir iliski kurmanin gerekli olduguna inanmis, bilinen ya da akla ilk gelen isimlerdir.Proust, Beckett, Musil ve Kafka'nin edebiyatinin, Schönberg ve Mahler'in bestelerinin, Picasso, Dali, Grozs'un tablolarinin modern hayati temsil edisi gibi, Vertov, Eisenstein, R. Clair, F. Lang, O. Welles, Antonioni, Bergman, Bunuel, Yusuf Sahin, Lütfü Akad, Nuri Bilge Ceylan, Zeki Demirkubuz'un filmleri de modern hayatin sikintilarini temsil etmistir. Ayrica, nasil ki modernligin elestirisine yönelen düsünürler ve sanatçilar sinemayla bir bag kurmussa, yukarida adi geçen yönetmenlerin pek çok filmi de, modernligin sosyolojik, psikolojik, felsefi elestiri anlayislarina referans olmustur.