Kimsesiz Mektuplar

Şimdi biz seninle bu şehrin altını üstüne getirsek daha büyük aşk bulamayız.
Seni alnımdan okurdum ben. Sense avuç içinde uzunca bir çizgiye adımı vermiştin.
Benim canım acımaz biliyorsun, yaralarım kanamaz. Zaten sen beni hep böyle yanlış biliyorsun.
Bazen kolay ezberlersin acını, bazen her sabah kaldığı yerden bıçaklar kalbini zaman
Demir parmaklar gibiyiz. Aklıma dokunuyorsun ama hasretimi dindirmiyorsun.
KAFA dergisinin en çok okunan yazarlarından Gökhan Dağıstanlı’nın merakla ve ilgiyle beklenen ilk kitabı…