Kırık Ok / Kıyamet Sonrası Günlükleri

Robert bir açikliga çikti, alevler etrafinda kuduruyor ama ormanin bu bölümüne dokunmuyordu. Aslinda, yanan tek sey, hemen önünde duran insandi. Robert öksürerek havayi içine çekti, ardindan tekrar odaklandi. Çok geçmeden hatasini fark etti. Bu kesinlikle Mark degildi; ona hiç ama hiç benzemiyordu. Orada, kendisinden yalnizca birkaç metre uzakta, eski düsmani duruyordu: De Falaise.Evet, adam tutusmustu; sari ve kirmizi alevler üzerinde dalgalaniyordu ama görünüse göre, onu yakmiyordu. Robert donakalmisti. Bu adami son kez gördügünde, onu öldürmüstü ve o gün de etraflarinda bir yangin vardi. Adamin vücudunda Robert’in saldirisinin kanitlari vardi: De Falaise’in artik gözleri yoktu ve sürekli agzini açip kapatiyor olmasina ragmen, Fransiz artik konusamiyordu (bu Robert’in adamin bogazina bir oku ittirebildigi kadar derin bir sekilde sokmasinin bir sonucuydu.) Tipki bir vampirin isini bitiren bir kazik gibi kalbine girmis olan o ok yerinde yoktu ama adamin vücudunda açtigi delik açik bir sekilde oradaydi. De Falaise bir seyler diyordu fakat sesi o kadar zayifti ki Robert söyleneni anlayamiyordu. Sanki bir kelimeyi tekrar ve tekrar yineliyormus gibiydi.Intikam.“Hiçbir sey unutulmadi.Hiçbir sey, asla unutulmadi.”Robin of Sherwood, Richard Carpenter