Kırlangıç Mabedi

Ben diye basliyordu bütün cümleleri, hâkim karsisinda savunma yapan bir sanik gibi:Ben, dinine imanina, topragina, soyuna sopuna ihanet etmis bir nankör degilim.Ben, kalbimde yakmak istedigim atesin kivilcimini buldum ve onu aldim yüregime; suçsa bu, bütün suçum bundan ibaret.Ben, ekmegini yedigim, suyunu içtigim konu komsuya sirtimi dönmedim hiç, sadece yürüdügüm yolda ardimda kaldi onlar.Ben, bahar gelince goncaya durdum, bütün güllerin duramasa da durmasi gerektigi gibi, bu suçsa…Ben, kapimi çalan misafire sormadim kimsin nesin, Tanri misafiri Tanri’dandir diye…