Kış Tutulması

Ben o sirada hayatin ne oldugunu kendime soruyordum tabii. Haraptarli Nafi'nin sözünü de animsayarak soruyordum kendime. Küçükken ben, her sabah evin önünden sigir sürüsü geçerdi, çorak topraklara dogru. Ardindan bir toz bulutu yükselirdi havaya! Bana sorarsan hayat budur, toz bulutu! demistim de, agzini gizemli bir magara gibi açip gülmüstü Nafi. Sanki daha iyi bilirmis gibi benden! Gülüsü çarpmisti, karsisinda kaya gibi duran beni. Sonra dünya nedir diye de sormustum bir vakit. Böyle saçma sorularla günümü gün ediyordum tabii ben! Dönüp dönüp dokunmadan duramadigim ama dokundugumda da bin pisman oldugum, habire kanattigim, kanatinca da pisman oldugum sonra yaranin pesi sira alnimin tam orta yerine sahane bir surette kurulan, kahverengi surete bakip bakip, eyvah! dedigim yara var ya! Hah. bak iste o da dünya! Basimdan geçen dünya budur, dedim Nafi'ye buna da güldü, sen ne bilirsin evlat der gibi güldü. Sanki kendisi pek bilir gibi! Aldiris etmedim ben ona, nasil olsa herkesin anladigi bir olmaz dedim, dünyadan ve hayattan!