Kızıl Moskova

Bulgakov’un 1920’lerde yazdigi öykü ve köse yazilarinin temel konusu kültür ve insan iliskileridir.Rusya’nin yönetimini ele geçirmis olan Bolseviklerin ülkenin ekonomisini, güvenligini ve kendi iktidarlarini ayakta tutmaya çalistigi bu dönemde, yeni bir kültür de ortaya çikmaya baslar.Bürokraside, orduda, sanat kurumlarinda eski kültürle yeni kültür karsi karsiya gelmis ve bu karsilasma çogu kez ürkütücü ve gülünç durumlara yol açmistir.Bulgakov’un sivri dilini tutmadigi ve tutarsizliklari alaya aldigi, derin gözlem yüklü bu metinler yönetimle neden anlasmazliklar yasadigini da berrak bir sekilde sergilemektedir. “Moskova’yi en son bundan en çok alti ay önce görmüs olanlar simdi kenti taniyamazlar; Yeni Ekonomi Politikasi (Moskova halki artik kisaca NEP diyor buna) öylesine degistirdi onu. Adim adim basladi bu… az az… Sagda solda tahta perdeler kaldirildi, arkalarindan uzun bir aradan sonra tozlu, donuk dükkân vitrinleri görünmeye basladi. Bosaltilmis yapilarin derinlerinde lambalar yaniyor, onlarin isiginda hayat kipirdiyor: Çiviler çakiliyor, mihlaniyor, tamiratlar yapiliyor, içleri malzeme dolu sandiklar, kutular açiliyor. Yikanip temizlenmis vitrinler aydinlatilmis.Sergilerin üzerinde yuvarlak, güçlü lambalar yaniyor ya da vitrinlerin çevresinde parlak isiyan borular var. Yoksul düsmüs Moskova’nin bunca mali hangi gizli hazinelerden çikardigini anlamak olanaksizdir. Ama bulmus ve hepsini bol bol aynali vitrinlere bosaltmisti, tezgâhlara yigmisti.”