Korku Sineması

Korku son derece kötü bir üne sahiptir; elestirmenler tarafindan dislanir, medya tarafindan rezil edilir. Ne ki, oldukça popülerdir; içerik bakimindan zengindir ve en az sinemanin kendisi denli eskidir. Bu kitapta, sinemanin bu en nefret edilen türünün bir degerlendirmesini sunacagiz. Tarihini irdeleyecek ve korku filmini olageldigi bu çok yüzlü canavara dönüstüren önemli isimlere deginecegiz.Korku hikâyelerinin geçmisi yazili ya da sözlü geleneklere degin sürülebilse de, film, dogasi geregi görsel bir araçtir ve sanat ve tiyatro dünyasinin daha sonraki örneklerinden biridir. Ilk kaya resimleri, Bruegel ve Bosch tarafindan betimlenen dehset verici korkunç imgeler, on sekizinci yüzyilin sonlarinin muhtesem tablolarindaki dogal dünya korkusu ya da Hogarth’in çarpik gerçekligi; bunlarin tümü grotesk ya da korkuyu görsellestirme evriminde rol oynamistir. Daha yakin geçmiste ise, psikanalizin ortaya çikisi rüyayi ve kimi zaman kâbusu andiran imgeleriyle gerçeküstücülük akiminin yükselisini ele geçirmistir. HR Giger’in cinsel yaratik sadizmi ya da Francis Bacon’in groteskleri de yine bu etkileyici sanatlardaki görsel ifadelere çikis noktasi önermistir. Yine de, sinema kendinden menkul bir sanat dali olarak kabul edilmekte güçlükler yasamayi sürdürürken, kendisini dünya sinema mirasinin inanilmaz derecede zengin bölümlerinden biri yapan alt tür ve tarzlarinin miyasmasina karsin, korku filmleri de bu türün kendini kabul ettirmekte en çok zorlanan dalidir.Dünya günisiginda çok farklidir. Ancak gece fantezileriniz kontrolden çikar.Carnivale of Souls (1962)Sinema psikopat yaratmaz; sadece onlari daha yaratici kilar.’Scream (1996)Sansür psikopatlarin yaptigi seyi yapma egilimindedir: gerçekligi yanilsamayla karistirir.David Cronenberg