Lodos Çarpması

O kötü anilarini silmis besbelli, sadece iyileri hatirliyor. Ya ben? Yok iste, olmuyor, zihnim bütün güzel anilari ögütüyor,geçmis benim için sayisiz kötü hatiradan ibaret. O yüzden sevmiyorum geriye dönmeyi. Neden geldim sanki? Açik havadayiz ama nefessiz kaldim. Derin derin soluyorum iyot kokulu havayi. Rahatlatmiyor. Oysa Ankara'ya tasindigimdan beri yeniden denizi görmek, martilarin sesini duymak, iyot kokusunu içime çekmek, vapur düdüklerinin sesini dinlemek, mutlu olmama yeterdi. Geçmisin kalin duvarina tosladim yine, asamiyorum.Sicakligi, harareti yükselten, serinletecegine bunaltan, nefes darligina, halsizlige yol açan bir lodos rüzgâri estiriyor Tugba Gürbüz öykülerinde. Hayatlarimizin tortularini kurcaliyor kalemi. Küçük seylerin yillarca birike birike bunaltiya, sikintiya, tasa dönüsmesine, özlemin kirilgan dünyasina, kalmanin agirligina, kadinlara, açik denizlere ve açik denizlerden gelenlere uzaniyor sözcükleri. Lodos bazen sevenleri kavusturuyor, çogu zaman da çarpiyor gerçeklikle düs arasinda bir tercih yapmak gerektiginde. Lodos Çarpmasi düslerini ufkundan yitirmemis olanlara bir güzelleme.(Tanitim Bülteninden)