Meragalı Abdülkadir

“Tanrim!. Senden Sana ulasacak sesi istedim hep.. o bir tek sesi yaratma gücünü, istedim. Sen, Sana ulasacak bir yolu verdin.. bu, ipi; boynuma yagli bir kement olarak inecek.. az sonra, ne ses, ne nefes! Yeryüzü yine öyle, ben gelmeden önce nasilsa yine öyle.. evet öyle sessiz nefessiz kalacak. Sana bir ipte degil, seste gelmeliydim ben.. seslerde; bir umman sessizliginde isinmis seslerde…….Yazik! Emir Timur’un pençesindeki dünya gibiyim; ses yok, soluk yok... daha mi güzel sanki? Bu davul Ardasir için; çengilerin çengisi Ardasir yok artik, bir ipte sona erdi. Sirada sair Kudbettin.. ney ustasi Kudbettin.. ve sonra ben.. besteci, mûsikî bilgini, bilinmedik sazlarin ustasi Meragali Abdülkadir. Bizden sonraya Emir Timur mu kalacak? Dünyaya lâyik gördügün kudret o mu?. Yok, hayir, olamaz!Sanmiyorum.”