Mimaride Estetik

Içindekiler GirisI. Kutsaldan Güzele: Arkaik DuyarlikII. Analoji ve Simetri: Pythagoras’tan Platon’a Klasik ÇagIII. Tartim ve Ulviyet: Aristoteles’ten Plotinos’a HelenizmIV. Simgesel Evren: Aziz Augustinus’tan Aziz Tommaso’ya OrtaçagV. Yeni Dünya ve Tarih: Modernite’nin DogusuVI. Akil ve Duygu: Ampirizm, Duyumculuk ve Aydinlanma ArasindaVII. Ondokuzuncu Yüzyilda Ruhu Yasamak: Idealist Estetikte MimarlikVIII. Empati ve Bezeme: Formun “Bilimsel“ ÖzerkligiIX. Avangardlar ve Restorasyon: Iki Savas Arasinda Mimari EstetiklerX. Avangard Sonrasi, Demokrasi Dönemi: Tüketim EstetikleriXI. Atopya ve Nooteknik: Lüzumsuzluk Estetikleri, Postmodernizmden Bu Yana... Vitruvius’un öncüsü oldugu kuramsal mimarlik yazilari bin yedi yüzlerde mimarlik estetigi diye tanimlanagelen özerk disipline dönüstü. Insanligin uygarlik tarihinde ayri tutulamayacak insa etme, yapi kurma edimini bu kavrayis çerçevesinde ele aliyor taninmis mimarlik tarihçisi Masiero. Teknik aklin komut estetigi olarak tanimladigi mimarlik kavramini islevsellik temelindeki bir yasamsal ihtiyaç olmaktan “arkitektonik“ yararlilik ve güzellik nesnesi olmaya uzanan bir yelpazede incelikle çözümlüyor. Sembolik bir gönderge evrenini, yapilarin temel öglerini dönüstüren bir okuma pratigi içinde, Bati’nin kanonik mimari anlayislarindan çagdas yapilarin öncü ve cüretkar karakterine baglayan bir estetik tarihi.(Arka Kapak)