Minör Politika

Deleuze ve Guattari'nin ortak çalismasi, basindan sonuna, günümüz için önerilmis yeni bir politik felsefe olarak okunabilir mi? Bu düsünürler, yasami yargilayan ve tanimlayan majör ve bütüncül sistemler yerine, yasami icat eden, yaratan minör-oluslara güven duyarlar. Özdeslik degil farkin, temsil degil yaratimin, yorumlama degil ifadenin, devlet degil çokluklarin politikasina güvenmektir bu. Tam da bu yüzden onlarin düsüncesinde, ne kadar ararsak arayalim, politikayi ayirt edilmis, müstesna bir etkinlik alani olarak bulamayiz. Aksine minör-oluslarin isledigi her yerde politika da islemektedir, politika yaratici kuvvetlerin etkin oldugu her yerdedir.Minör Politika da, Aydinlanma'dan günümüze bu yaratici kuvvetlerin, arka planda kalmis bir düsüncenin izini sürer. Felsefeden sosyolojiye, edebiyattan sanata ve politikaya, hâkim majör sistemleri altüst eden minör oluslari kat eder. Erginligi ve egemenligi normlastiran majör politikanin karsisinda, bu minör-oluslar yeni var olma biçimleri, yeni hissetme ve eyleme tarzlari yaratir. Minör politika, temsilin degil yaratimin alanidir. Bu yüzden o egemenlik gibi gelip yasama kendini sonradan eklemez. Aksine simdi politika dolaysizca bir yasama sanatidir, sanat ise bir yasam politikasi. Bu yüzden Minör Politika'da, Sade'dan, Sacher-Masoch'tan, Kafka'dan, Malevitch'ten çagdas sanatçilara kadar, konu edilen pek çok sanat ve edebiyat figürü birer politik düsünür gibi ele alinir; Lenin, Bakunin ve Foucault gibi politik düsünürler ise yaraticiliklari, zamansizliklari, yeniyi ortaya çikarabilme güçleri açisindan yorumlanir.(Tanitim Bülteninden)