Modern Gürcü Hikayeleri

Iki vadiye varana kadar daha bir saatlik yol vardi. Biraz gözümü dinlendireyim diye düsündü ama yazacaklari onu rahat birakmiyordu. Gözlerini kapatir kapatmaz iç dünyamda satirlar kendi kendine yerlesmeye basliyor ve düzene giriyordu.Babacigim, ben simdi yolcuyum ve sana geliyorum. Geldigimde seni sapa saglam görmek istiyorum. Seni çok yakinda görecegim, ama yanina gelene kadar sabredemiyorum iste. Ben gelmeden bu mektubun sana ulasacagini düsünüyorum.”Ben böyle degildim, bir türlü yerimde duramiyorum. Önceleri sürekli seni düsündügüm için böyle oldugumu düsündüm, fakat sonralari bunun tek sebebinin bu olmadigi baska nedenlerinin de olabilecegini düsündüm. Bunun adini bir türlü koyamiyorum. Bir bakimdan ogluna mektup götürdügü için az da olsa endiseli birini andirirken, diger açidan ise içini kaplayan adini tarif edemedigi huzurdan dolayi mutlu birine benziyordum. Bununla belki de sana bir seyler anlatirim gayretindeyim…Hissedebiliyorum.Esmaka'nin minibüsünde sana dogru gelirken bu yasa gelmis bir insan olarak daha yeni yolcu oldugumun farkina varabildim. Oysaki dogdugum ilk günden beri bu dünyanin yolcuymusum ve zavalli annenin yanina seyahat edecegim güne kadar da öyle kalacagim. Ben, arabada oturan köylüler, dünya üzerinde yasayan insanlar ve sen, hepimiz yolculariz babacigim. Ama sen ve senin gibi gençlerin yolculuklari uzun sürer Insallah. Ben ve diger babalarin yollugu artik bitmek üzere oglum. Simdiye kadar bunu neden düsünemedigimi ve kavrayamadigimi bir türlü anlayamiyorum. Bu tarz seyleri insanin anlayabilmesi için basina bir sey gelmesi gerekiyorsa, benim basim dertlerden hiç kurtulmadi ki!