Modern Sanat ve Yeni Tipografi

Kübizmin atesledigi ve modern sanat ve tasarim akimlarinin gelistirdigi geometrik soyutlama anlayisi içinde en radikal degisimlerden birisi de grafik tasarim ve tipografi alaninda yasandi. Italya, Rusya, Almanya ve Hollanda’da ortaya çikan, sanatsal ve politik görüsleri birbirleriyle çelisen, hatta karsit yapida olan Fütürizm, Dadacilik, De Stijl, Bauhaus, Süprematizm ve Konstrüktivizm gibi akim ve okullar ile bagimsiz sanatçi ve tasarimcilar, gerek kuram, gerekse uygulama alaninda hayata geçirdikleri çalismalarla tipografik tasarimin hem yaratici ve deneysel yönde, hem de anlam ve iletisime dayali olarak biçimlenmesine en önemli katkiyi yapmistir. Yeni Tipografi düsüncesi bu farkli yaklasimlarin bir araya getirdigi zengin deneyimler içinde ortaya çikti.
Tipografi alaninda geçerliliklerini günümüzde de sürdüren ilke ve uygulamalari kavrayabilmek ve tipografiyi yaratici ve iletisime yönelik bir alan olarak kullanabilmek için, modernist öncülerin 20. yüzyil baslarindaki edebi ve sanatsal deneylerinin arkasinda yatan felsefi düsünceleri iyi ögrenmek gerekir. Modern tipografinin önemli yapitlarinin renkli ve siyah-beyaz örnekleriyle desteklenen bu çalismada, yayinladiklari kitap, dergi, manifesto ve makalelerle Yeni Tipografi düsüncesini kuramlastinp görsellestiren öncü sanatçilar kendi söz ve yazilariyla ele alinip incelenmektedir.