Mutsuzluğun Başkenti Türkiye

ABD merkezli kamuoyu arastirma sirketi Gallup’un 2015 yilinda 143 ülkede yaptigi mutluluk arastirmasinda Türkiye, Banglades ve Sirbistan ile ayni puani alarak sondan üçüncülügü paylasti. Türkiye, 2013 yilinda ayni sirketin yaptigi mutluluk arastirmasinda ise 135 ülke arasinda 97’nci olmustu. Yani gittikçe artiyor mutsuzlugumuz. Iyice dibi gördük. Basbayagi mutsuzuz iste. Hem de öyle Gallup söylüyor diye degil. Çikin evinizin disina durumu kendi gözlerinizle görün. Gülümseyen, gözleri isil isil bakan, birbirine selam veren, nazik, sakin ve huzurlu yüzler görüyor musunuz caddelerde? Ben pek görmüyorum nicedir. Ya da evinizin disina çikmayin. Sadece içeri bakin. Nasil ortam? Musmutlu mu? Yoksa özensizlik, siddet, öfke ve iletisimsizlik kol mu geziyor? Cevabinizi duyar gibiyim. Aslinda yasadigimiz zamanlarin hâkim üretim biçimi kapitalizmin hiçbir zaman ‘mutluluk’ diye bir derdi olmadi. Ama simdi is sonunda gelip ‘mutluluk’a dayandi. Peki kapitalizm birden insancillastigi için mi mutlulugu yeniden kesfetti? Ya da geçmis zalimliklerinin dogurdugu vicdan azabindan mi simdi bir ‘mutluluk misyoneri’ kesildi? Cevap, tahmin edebileceginiz gibi hayir. Kapitalizm mutlulugu kesfetti, çünkü mutlulugun isine yarayabilecegini fark etti. Mutlu bir satis elemani daha çok satiyor, mutlu bir çalisan daha verimli çalisiyor, mutlu bir müsteri daha fazla kâr getiriyor vb. Yani artik mutluluk ‘is’in önemli bir parçasi. Yani, artik stratejik olarak mutlu olmamiz gerekiyor. Bu kitapta asagidakiler gibi pek çok soruya yanit bulacaksiniz: Toplum olarak neden mutsuzuz? Peki bireysel mutluluk tavrimiz nasil olmali? Egri bir toplumda dogru bir hayat mümkün mü? Bu sartlarda bile bir mutluluk kurulabilir mi? Sürünün mutsuz oldugu yerde mutluluk bir muhalefet tarzi olabilir mi?