Nar Kitabı

’Annem, ah annem, kirilgan nar tanelerine benzetirdi beni. Nar serbetine. Dügününe, onun dügünü de öyleydi, binlerce nar tanesi doluvermisti meydana. Gece vaktiydi. Geceye meydan okumaydi. Söylenenlere göre -ki bu hiçbir zaman tam olarak bilinmeyecek- babam, annemin basina kötü isler açan bir yanasmayi öldürüp bir yerlere gömmüs. Herkesin bildigi bu gerçek, ortak bir sirra dönüsmüs, kisa süre içinde. Gerçi kimsenin kimseden bir saklisinin olmasina gerek yokmus, ama böyle olmus yine de. Ne tuhaf. Bir yalan -asikar bir yalani- iki kisinin, üç kisinin, dahasi, bir köyün konusmasi. Dahasi, yalanin dallanip budaklanmasi. Öyle ya, yalana bir cümle eklemekten daha zevkli ne olabilir. Kötü mü, kendi büyüklügünde bir yalanim iste, kelime’yim ben.’ 2000 yili ’Sait Faik Hikaye Armagani’ sahibi genç öykücü Faruk Duman, yeni öykülerini topladigi Nar Kitabi’nda imgelerle yüklü bir dünyaya götürüyor okurunu. Cenkler anlatiyor, dügün-dernekler, masalsi asklar, hatta masallar; konaklarla, savaslarla, atlarla, kiliçlarla, köpük köpük sevdalarla örülü topraklarda dolastirirken, alisilmadik bir biçemde ama son derece ustalikla kullandigi ölçülü, siirsel diliyle sasirtiyor. (Arka Kapak)