Ne'yi Arıyorsan O'sun Sen

Farkinda olalim veya olmayalim, yasam dogumdan ölüme bir arayisin adidir. Insân, arayan varliktir. Ama insân bu âlemde çogu zaman neyi aradigini bilmediginden bazen buldugunu da anlayamaz. Aslinda aramak, var olusun/hürriyetin bir göstergesidir. Sekli ne olursa olsun, tüm arayislarin altinda insânin Allah ile olan, o ezelî/aslî birlikteligi vardir. Aramak, kaybettiginin farkinda olmak, aradiginin eksikligini yüreginde derinden duymaktir.Her insânda kendinden ve kendinde her insândan bir parça bulmayanlar, arayistan habersizdirler. Aramak, ayriliklardan yana derdi olanlarin isidir. Aramak, koparildigi sazliga özlem/hasret duyan Ney’in feryadidir. Aramak, “Aska uçarsan kanatlarin yanar” diyene “Uçmazsam kanat neye yarar” diyebilmektir. Aramak, durdurak bilmeksizin sürekli yürümenin adidir. Kisaca aramak, kendini bulmak, aradigini kendinde bulmaktir. Insânin degeri, aradigi seyde gizlidir. Yere göge sigmadim, inanan kisinin kalbine sigdim diyorsa Allah, öyleyse ne ariyorsak kendimizde aramaliyiz. Haci Bektas Velî’nin dedigi gibi: “Her ne arar isen kendinde ara/Kudüs’te, Mekke’de, hacda degildir.” Hakk âsiklarindan Ganiyy-i Muhtefî’ye göre de: “Tûr-i Sînâ’da degil, Hakîkat sînendedir/Âlem-i Kübrâ sensin! Kalem, Levh, Ars sendedir/Artik derûnuna göç, kesfet bu avâlimi!/Buna muvaffak olan ebediyyen zindedir.”Anlasiliyor ki, herkes kendi suyunu kendi beden topraginda arayacak/çikaracaktir. Bu yüzden Gayret Asasi’ni nefs tasina vuranlar ancak, aradiklari suyun “on iki göze”den kendilerine sunuldugunu göreceklerdir. Aramak ne kadar var olmaksa, kaybetmek de o kadar yok olmaktir. Aslinda aramak bazen bulmaktan daha güzeldir. Zaten bulanlar da geriye dönmeyenlerdir.