Notre-Dame'ın Kamburu

“Quasimodo”, Paskalya’dan sonraki ilk pazara verilen addir aslinda. XX. yüzyil Parisi’nde Notre-Dame Kilisesi’nin ön avlusundaki kerevete, kimsesiz bebekler birakilirdi. Basrahip Frollo, böyle bir günde buldugu sakat bebegi himayesine aldi ve ona Quasimodo adini verdi. Onu büyüttü ve zangoçluk isini verdi; ancak çanin sesi altin kalpli Quasimodo’nun giderek sagir olmasina yol açacakti. Quasimodo, koruyucusu kabul ettigi Frollo’ya büyük bir sevgi ve baglilik duyarak büyür. Oysa basrahip karanlik içdünyasina hapsolmus, dizginleyemedigi nefretinin pençesinde kivranan biridir.
Hayati, çanlar ve Notre-Dame Kilisesi’nden ibaret olan Quasimodo, güzeller güzeli çingene kizi Esmeralda’ya, ilk görüste büyük bir askla vurulur. Ne var ki basrahibin gözü de Esmeralda’dadir. Esmeralda’nin dünyasindaysa Yüzbasi Phœbus’ten baska hiç kimseye yer yoktur. Artik sevgi ile nefretin, iyilik ile kötülügün kiyasiya mücadelesidir yasanan.
Victor Hugo, olaylari ince ince ördügü Notre-Dame’in Kamburu adli ünlü eserinde, insan hayatinda kaderin yerini de sorgulamis, kaleme alindigindan bu yana birçok sanat eserine, özellikle de filmlere esin kaynagi olan muhtesem bir roman çikarmistir ortaya.
Notre-Dame’in Kamburu ayni zamanda Paris kentinin romanidir. Hugo, sehrin o dönemini adim adim, duvar duvar, tarih tarih, o olaganüstü zengin diliyle anlatmis, Paris’in, diger karakterlerden rol çalmasina yol açmistir.