Okumaya ve Okumuşlara Dair

Verbum sapienti sat est ya da dilimizdeki ifadesiyle “arif olan anlar”. Neden âlim olan degil de ârif olan? Anlamada arif olanin âlim olana bu üstünlügü nereden kaynaklanir? Anlama melekesini kazandirmak bakimindan “ilim” (scientia) insani nerede birakir? “Irfan” (sapientia) nereden alir, nereye götürür?Okumak, Yazmak ve Yasamak Üzerine’de okuma etkinliginin düsünme ve yazmayla iliskisi irdelenmis ve bu ikisinin uygun sekilde beslenmesi için seçerek okumanin lüzumu, her ikisinin de düsünmeye mutlak bagliligi vurgulanmisti. Burada ise sözünü sakinmazligindan rahatsiz olmak yerine artik özellikle arar oldugumuz filozofun zaviyesinden böyle bir seçicilikten yoksun okumanin insani nereye götürecegi bütün çiplakligiyla ortaya konulmaktadir.Ve günümüz dünyasinda sirf hakikat askiyla ve ögrenme tutkusuyla okuyanlarla okuduklariyla bir yerlerde olmayi ya da görünmeyi arayan okuyanlarin durumu: “Dolayisiyla edebiyat tarihine bakanlar göreceklerdir, bilgiyi ve seylerin iç yüzünü sezip anlamayi kendilerine gaye edinmis olanlar, kiymetleri bilinmemis ve yüz çevrilmis olarak kalirken, bu tür seylerin safi görüntüsüyle ortalikta caka satip gösteris yapanlar bu yoldan bogazlarini doyurduklari gibi, çagdaslarinin hayranliklarini da kazanirlar.”