Olympos Tanrılarının İntiharı

Germen mitolojisinde en büyük tanri Odin’dir! Odin. Zeus ve Marduk’a denk, “savas“ ve “ekstase“ (cazibe, cezbe, sehvet) tanrisi. Erkek kültürünün “karakteri“ olan, siddet ve seks birbirinden ayri düsünülemez. Bu Odin o kadar kahramanmis ki ordulari tek basina yener, daglari bir fiske vurusuyla devirir, ulu agaçlari bir dokunusta kökünden sökermis. Fakat bir agaç varmis ki ne yapip ne edip onu bir türlü yerinden sökemez, hatta kimildatamazmis. Bu agacin adi “Canagaci“ imis. Odin bütün ömrü boyunca o agaci nasil sökeceginin planlarini ve provalarini yapmis. Hatta bir seferinde meyvelerinden bir tanesini kopartmaya kalkisinca gözünün biri kör olmus, ancak, akillanacagi yerde Odin’in hirsi daha da büyümüs. Nihayet bir gün amacina ulasmis, Canagaci’ni sökmüs. Meger Canagaci, Odin’in kendi cani, kendi kalbiymis. Ve o saat, oracikta ölmüs Odincik! Istek ve arzularini kontrol edemeyen Odin, tamahi yüzünden iki Dünya Savasi çikardi. Kolonyalizmi, emperyalizmi, irkçiligi, fasizmi icad etti. Ilerleme adina havayi, suyu, topragi kirleterek, halen Canagaci’mizi sökmeye ugrasiyor. Odin’in hirsini kontrol altina almanin yolu nedir? Hukuk mu, erdem mi? (Arka Kapak)