Osmanlı Devletinin Dağılma Devri XVIII. Ve XIX Yüzyıllarda

Devletlerarasi siyasette düsen bir devlet baska bir devletin acima duygusunu degil istahini kabartir. Insan insanin kurdu oldugu gibi devlette devletin kurdudur. “Osmanli Devleti’nin Dagilma Devri” azametli ve görkemli bir imparatorlugun, çagin gereksinimlerine ayak uyduramayarak sömürgeci ülkelerin nasil hedefleri haline geldigi ve içeride çikan ayaklanma, isyanlarla birlikte merkezi otoritenin nasil zayifladigini gözler önüne sermesi açisindan oldukça çarpici bir eserdir.XVIII. Yüzyil sonlarinda, henüz anlatilmis dagilma olaylarindan baska, Osmanli Devleti’nin ayrismasina hizmet eden diger bir çesit olaylar daha vardir; o da yerel derebeylerin veya dere-beylesmeye ugrasan bazi kimselerin Türk ve Türk olmayan halka dayanarak, devlet merkezine karsi itaatsizlik yoluna sapip bir tür bagimsizlik kazanmaya çalismislardir.Yeniçeri Ocagi’nin asli görevini unutarak ne gibi islerle ilgilendigini ve bir devletin bozulmus ordusunun nasil iktidarinin üzerine çiktigini açikça gözler önüne serer. Iktidarin ayanlar ve çikarlarini yeniçerilerin bekasi üzerine kurmus olan pasalar karsisinda nasil gölge fenomene dönüstügünü en ince ayrintilariyla anlatir. “Osmanli Devleti’nin Dagilma Devri” denge politikasiyla birlikte stratejik yönetim geleneginin iç ve dis tehditlere karsi verdigi var olma savasinin adidir.