Osmanlı-Safevi Münasebetleri

Osmanli-Safevi münasebetlerinin XVII. yüzyildaki seyri az sayida arastirmaya konu olmustur. Oysa bu dönemde iki devletin iliskileri oldukça yogundu. Nitekim taraflar arasinda 1603-12, 1615-18, 1623-38 yillari arasinda uzun ve siddetli savaslar cereyan etmis, 1612'de Nasuh Pasa, 1618'de Serav ve 1639'da Kasr-i Sirin barislari akdedilmisti. Buradan hareketle XVII. yüzyilin ilk yarisinda iki devlet arasindaki münasebetlerin siyasî-askerî seyrini ayrintili, çok boyutlu ve daha saglam bir tarihsel zeminde ele almak gayesiyle bu kitap kaleme alindi.Osmanlilarin Islam dünyasini bölmekle suçladiklari Siî Safevilere savas açarken en önemli gerekçeleri karsi tarafin rafizi oldugunu iddia etmeleriydi. Bundan dolayi iki devletin mücadelesi daha ziyade Sünnîlik-Siîlik rekabeti olarak algilanmistir. Belki ilk dönemler için mücadelenin mezhep ayriligindan kaynaklandigini ileri sürmek makul olabilir. Lakin yüz elli yillik bir savas sürecinin bütününü izah etmek için bu açiklama yeterli degildir. Taraflarin mücadelesi daha en bastan itibaren dinî oldugu kadar siyasal, jeopolitik ve ekonomik konularla da alakaliydi. Islâm dünyasinin iki büyük gücünün birbirini siyasî, askerî, iktisadî ve demografik açidan yipratmasina yol açan, yaklasik yüz elli yillik bu savaslar 1639 barisi ile son buldu.(Tanitim Bülteninden)Ince Kapak: