Pamuk Kadınlar Orhan Pamuk Romanlarında Kadının Temsili

Bu çalismada, Orhan Pamuk’un “Kar” ve “Masumiyet Müzesi” adli kitaplarindaki kadinin temsili arastirilmaktadir. Yazarlarin, özellikle de erkek yazarlarin metinlerindeki kadin karakterleriyle ataerkil iliskileri üretip üretmedikleri, toplumsal ve bireysel bilinçaltinin, bu yazarlarin dillerini ve yarattiklari kurmaca dünyayi ne kadar belirleyip belirlemedigi hep ilgimi çeken konulardan biri olmustur. Türkiye’de roman özellikle kadinlar tarafindan çok okunan bir türdür. Kadinlar, roman dünyasi ile bulusmalarinda, erkek egemen dil ve ideoloji ile karsilastiklarini fark edememektedirler bile. Bu anlamiyla kurmaca dünya içinde üretilen iliskiler, erkek yazarin kaleminden ve dilinden, bir kez daha ataerkil iliskileri üretmek ve pekistirmek üzere devreye sokulur. Kurmacadan gerçege ve gerçekten kurmacaya dogru yol alan bu süreç, hiç de masum degildir; Içine bakmayi, karistirmayi, anlamaya ve anlatmaya çalismayi hak eder…Orhan Pamuk ise, popüler ve Nobel ödüllü bir yazar olarak böylesi bir çalismanin nesnesi oldu. Zira Pamuk, hem Türkiye’de hem de dünya edebiyatinda kabul görmüs ve genis bir okuyucu kitlesi ile bulusmustur. Iste bu noktada, Pamuk acaba kadinlari romanlarinda nasil anlatiyordu? Postmodern romanin, akla meydan okuyan, bilmelerin tüm biçimleriyle kavgali, araçsal akli hakli olarak son kertesine dek elestiren hassasiyeti, neyi, nasil öneriyor ya da kurguluyor ya da dile döküyordu? Iste bu çalisma, biraz bu sorulari didikliyor ve bu sorularin ardindan gidiyor? Yazar biliyor ki, sorularin nihai yaniti kadar, bu yanitlara ulasma süreci de son derece degerli. Iste o yüzden, bu serüvenli yolculugumda basit yanitlarla tatmin olmamam için elinden geleni yapan annem Hülya Süzük’e, onca yogunlugu içinde tez danismanligimi üstlenen, tadina doyulmaz sinema dersleriyle bizleri disiplinlerarasi yolculuga çikaran, yazilarini okurken ortak duyguda bulusmanin coskusunu yasadigim Bahçesehir Üniversitesi Sinema Televizyon Bölümü Ögretim Üyesi hocam Prof. Dr. Zeynep Tül Akbal Süalp’e, Istanbul Üniversitesi Kadin Çalismalari Bölümü’ne geldigim ve kitaplari ile tanistigim zamandan itibaren, sessiz bir izleyicisi ve okuyucusu oldugum hocam Prof. Dr. Fatmagül Berktay’a, sicakligi ve yönlendirmesiyle varligi bende her zaman güven ve iyilik yaratmis hocam Doç. Dr. Sevgi Uçan Çubukçu’ya ve sevgili Berrin Oktay’a, tartismalarimda, sorularimda beni bikmadan dinleyen ve yeni çagrisimlar pesinden bir oraya bir buraya savruldugumuz bölüm arkadaslarima, tezimin teknik olarak düzenlenmesinde sabirla bana yardimci olan sevgili kardesim Askin Süzük’e, bu tezin kitaplastirilmasi asamasinda yayinevleri ile köprü kuran, kizkardesim Sunay Gedik’e ve bu akademik çalismaya, her türlü anlami ve çagrisimi barindirdigini düsündügüm “Pamuk Kadinlar” adini öneren sevgili esim Okan Toker’e ve nihayet, bende emegi olan tüm dostlara sonsuz tesekkürlerimi sunuyorum. Iyi ki varsiniz...A. Sule Süzük Toker