Pembe Kızıl

Teyzeler geliyor. Saklanmaliyim. Kestirdigim saçlarimi görmemeliler. Kenarlari sararmis kirli tirnaklari, hilal biçiminde bükülü dudaklari, storlari yariya indirilmis pencereler gibi yari açik uykulu gözleri, orak gibi kullandiklari soru isaretleriyle geliyorlar. Agaçlarin arasinda yitip giden balkonumuza kurulup sokagi gözetleyecekler. Çaylarini kim getirecek? Bisikletimi alip kaçmaliyim. Annem peynirli börek, kisir, hindistan cevizli kek yapmistir, tabaklari tek tek tasiyacak biri gerekir. Ama kaçiyorum. Melike Belkis Aydin, kendileri olma ugrasinda yara bere içinde kalan, kimileyin ancak ölerek kendisi olabilen ama nihayetinde pembe kizil saçlarindan, pembe kizil düslerinden taviz vermeyen kadinlari anlatiyor öykülerinde. Yalnizlari, yalnizlarin birbirlerini ve kendilerini dikizlemelerini, benzer hayatlar yasadiklarinin farkinda olamayacak kadar mecalsizlesen anne kizlari, tutam tutam kesilen saçlari, evin orasina burasina dagilmis soru isaretlerini anlatiyor. Melike Belkis Aydin'in kalemi keskin bir kadin zekasini aciyla bileye bileye, en küçük detaylarin dilini günlük yasamin hoyrat genellemelerinin üzerine çikariyor. Anlam degistiriyor her sey. Bu kez oyunu kadinlar kuruyor. Pembe kizil bir isilti düsüyor gri hayatlarimizin üzerine.Mutlaka okunasi...(Tanitim Bülteninden)