Piyano

1945 yilinda Atina’dan gemiyle getirilip Galata rihtimina indirilen kuyruklu bir piyanoya güzel, gizemli bir kadin eslik etmektedir: uluslararasi üne sahip soprano Elvira de Hidalgo. O gün tesadüfen rihtimda bulunan genç ve yakisikli hukukçu Cevat, bir görüste vuruldugu bu genç ve güzel kadinin etkisinden bir türlü kurtulamayacak,Elvira ve piyanosu, onun yasamindan bir türlü çikmayacaktir. Ancak roman, geçtigimiz yüzyil müzik dünyasinin unutulmaz sesi Elvira de Hidalgo’nun, bu olaganüstü kadinin belgeseli, gerçek yasam öyküsü degildir. Elvira bu romanin esin kaynagidir. Bir eliyle yasamin sundugu bütün hazlara sarilirken, öteki eliyle her türlü degeri bir kenara itebilen, babasindan kalan serveti kolayca harcayan, müzik ve kadin düsmani bir mirasyedi gencin hayatina girip çikan kadinlar arasinda unutulmaz bir yeri olacaktir Elvira ‘nin. Romandaki kimi kisiler gibi Piyano da, gerçek yasamdan alinma bir kahraman; romanda bambaska bir yazgisi olsa da, Istanbul’un seçkin müzikseverlerinden birinin evinde hâlâ yasamini sürdürüyor. Daha önceki roman ve öykülerinde oldugu gibi, yine ironik dili, ustaca harmanladigi geri dönüsümlerle bir dönemin siyasal ve toplumsal durumunu, olaylarini, romanin kurgusuna ustalikla katan Yigit Okur, 1945-80arasi Türkiye’sini, 1960 devrimini, tek parti rejiminden çok partili döneme geçisi, Türkiye’nin savas sonrasi yillarindaki toplumsal kosullarini o günlerin seçkin bir kesiminden insan manzaralari sunarak anlatiyor.