Rengarengin

Engin yaz, bir hosluk birak... "Biz sarhos oldugumuzda üzüm henüz yaratilmamisti." Geçtigimiz kis hatirina, su 'zalim nisan' askina, 'kugu firtinasi' kalplerimizi uçursa da, zaten içimizdeki nice taze yapraklarimiz öldüydü, bu yil evham kötü bastirdi, her kelimeden nem kapiyorum. Ben böyle degildim eskiden, harf toplardim baskalarinin düsürdügü cümlelerden. Simdilerde havada bir ask kasirgasi, hüzün ve vefasizlik yer yer devam ediyor, yagmur yagiyor ve benim gibi ahmaklari fena islatiyor, bundan böyle can yeleksiz çikmam sokaklara. Artik siir yazmayacagim, siir bana koyu bir sekilde koyuyor ve kendimi çoktan eski bir siirin kuyusuna attim ve siirlerimin o derin kuyusuna düstüm. Ben ki ruhuna kadar küle batmis bir veda sairiyim. Biraz kederli, biraz budala, biraz da serseri, romantik kelimelerin lunaparkiyim. Insanlarin gözlerine bakarak konusmayi, yüksek sesle sevmeyi severim, iki gözüm, sizinle göz göze gezmeyi çok isterim, hem göz, insani kendisiyle de yüzlestirir, bunu iyi bilirim. Ben sadece aska iman ettim, kardeslikte deva, arkadaslikta sifa buldum. Ben bir deniz kusuyla yarenlik etmek isteyen bir sandaldim, ne yazik ki, üzerimden okyanus geçti. Durdurun ve susturun bu mecazi ve marazi aski, bu siirden kaçacak kadar islandim ve incindim ve bu siirde kaçak var. Kisa devre yapiyor kalbim. Artik her seyi söylemeli ve yoluma devam etmeliyim. Sevgili sevgilim, ben senin yoklugunu bile çok sevdim. -Engin Turgut-(Tanitim Bülteninden)