Rıza İhlas ve Tevekkül

Tasavvuf tarihinde ortaya çikan ihtilaflarin büyük kismi vuslat hâlini anlatmak üzere ortaya çikmistir. Vuslat en sira disi tecrübedir ve onu herhangi bir sekilde ifade etmek mümkün olmadigi gibi bunun için kullanilacak bütün terimler eksik kalir. Satahat(genel kabulün disinda, siddetli ifade) diye isimlendirilen cümleler bu hâli anlatmak üzere ortaya çikmistir. Vuslat hâli ve rizâ makami, sûfîlerin en önemli meselesi olagelmistir. Tasavvufu "tasavvuf” kilan sey, neticede varacagi bu makamla ilgili sözleri ve düsünceleri olmustur. Tasavvufu yeryüzündeki mistik geleneklerden -mesela Nirvana’dan- ayiran da vuslat hâliyle ilgili görüsleridir. Tasavvuf en nihayetinde Allah’a ermek anlamiyla –ve Allah anlayisi da Islâm kaynaklarinda beyan edildigi üzeredir- bütün öteki geleneklerden ayrisir. Ibnü’l Arabî’nin düsüncelerinde vuslat ve onunla ilgili bahisler önemli bir yer tutar. Bunun yani sira rizâ, tevekkül gibi vuslat haline yakin kavramlar veya bu hâlin neticesi olan hususlar Ibnü’l-Arabî’nin düsüncelerinde merkezi bir yer tutar. Elinizdeki eser Ibnü’l-Arabî’nin basyapiti Fütûhât-i Mekkiyye’nin 7. cildinde bulunan 101-106. kisimlar ve 128-161. bölümleri içermektedir. Bu bölümde Ibnü’l-Arabî tasavvufi hayatin en netameli bahislerini maharetle ele alir ve bu çetin bahisleri farkli görüsleri de dikkate alarak inceler.