Rua, Dam, Vale

“Bütün romanlarimin en senliklisi, su hergelenin cingözüdür. Karmasik ve esritici olusunu ne sürgün, ne yokluk, ne özlem etkiledi. 1927 yazinda Pomeranya Körfezi’nin kumsallarinda yaratildi, ertesi kis Berlin’de kuruldu ve orada, 1928 yazinda tamamlandiktan sonra ekim baslarinda, sürgün Ruslarin yayimevi ’Slovo’ tarafindan Korol’, Dama, Valet adiyla yayimlandi. Yirmi sekiz yasindaydim. Aralikli olarak Berlin’de yasiyordum. Bazi baska aklibasinda insanlarla birlikte, on yil dolmadan konuksever, pisman, salkim salkim çiçek açmis bir Rusya’ya hep birlikte dönecegimizden emindik. (...) Rua, Dam Vale’nin konusu yabanci sayilacak bir konu degil elbette. Hatta korkarim, o iki degerli insan, Balzac’la Dreiser, onlari utanmadan ti’ye aldigimi ileri süreceklerdir - ama yemin ediyorum, o saçma sapan ürünlerini o yillarda henüz okumamistim ve bugün bile o selvi agaçlarinin dibinde neler anlattiklarini anlamis degilim. Ne de olsa, Charlotte Humbert’in kocasi da suçsuz sayilmazdi. (...) Romanin adi sorununa gelince. Hepsi kör olan o üç saraydan çikma kâgidi tuttum, küçük bir per attim. Bana dagitilacak iki yeni kart kumarimi hakli çikarabilir, çünkü bu oyunda talihim yaver gitmistir hep. Simsiki, daracik, yakindan, yakici sigara dumaninin arasindan bir file -bir kenar beliriyor: Kurbaga yüregi, Rus pokerindeki deyimiyle. Ve çan sesleri! Umudum, elleri full’ler, kentlerle dolu eski oyun arkadaslarimin blöf yaptigimi sanmalari.“(Tanitim Bülteninden)