Salkım Saçak Keldağ

Kartal süzülüsüyle keskin gözleri dolasiyordu, Keldag’in zirvesinden dört bir yana Helali Baris’in. O dag ki kitalara adini vermis güzelleri kapatmak isteyen Zeus’u, içinden fiskirttigi alevlere bogmus bir eski volkanin Askdeniz’le öpüstügü enginlere bakardi binlerce yildir. Iki yakayi birlestiren maviliklerinden esen baris rüzgariyla topraga kök salip göge dallarini uzatan zeytin agaçlari süslerdi, kiyi boyunca yükselen yamaçlarini. Hayat, her an yeniden okunmakla zenginlesen bir derinlik sunuyordu bu topraklarda ve o, tarihi okuma yetisini yitirenler adina çok üzülüyordu son günlerde. Daha iki yil öncesine kadar Halep, Idlip, Cisr-i Sugur, Hama ve Humus’tan akin akin insanlarin gelip mavi sularinda kulaç attiklari kiyilarindan, silahlar sokuluyordu komsu ülkenin topraklarina son zamanlarda. Les kargalarinin hiçbir kural, hukuk tanimadan topraklarina saldirmalari, etnik ve dinsel ayrim yaratarak iç savasi körüklemeleri karsisinda, artik sadece komsularinin güvenlik güçlerine birakamazdi direnisi. Helali Baris, dedesi Nuri Aydin’in da yüzyil önce böyle hareket ettigini belleginde tazeleyerek, direnis cephesini genisletmek için Keldag’dan inip yollara düstü.